Sevgi

Her zaman görmek istedi; - Her gördüğünde saatler semenfemdi. -Dayanamadı, söyleyemediğini yazdı, verdi.

Çocuk baktı, gördü, beğendi, sevdi.

Sevdi ama bilmeden, nasıl sevdiğini.

Belki de sevmedi, yakıcılığını hissetti.

Sevdiğini her yerde gördü, her gördüğünde sevdi.

Her zaman görmek istedi;

Her gördüğünde saatler semenfemdi.

Dayanamadı, söyleyemediğini yazdı, verdi,.

Yazdı en basit kelimelerle masum ve safça

Bilmiyordu; erken öğrendi kelime ve hislerin memnusunu.

Çevresinin büyük terbiyesizi olmuştu.

Anladı sevmek yanlış; sevdiğini söylemek suç.

Düşündü çocuk sevdiğini söylemeyecekse neye yarardı edebiyat.

Ne içindi tamlamalar, sıfatlar bu kadar şatafat?

Okuma yazma tamamdı gerisi malayaniyat…

Belki,

"Gülşeni nazarınıza vabesteyim,

Huzurunuzda talibi şayesteyim". Yazsa,

Olurdu olmasına da çevresinde kaç kişi anlardı?

Anlayanda nasıl anlardı?

Zaten böyle yazması içinde otuz altı yıl zamanı vardı.

Cebir geometri zaten bu alanda dilsizdi.

Sosyal bilgiler dilli ise de hislere ecnebiydi.

O zaman salla gitsindi.

Artık sevmeyecek, sevdiğini söylemeyecek,

Ama intikamını da zamanın gelir geçer ezberine bigane kalarak alacaktı.

Aldı da; ama o da yıprandı.

Derken bir daha sever gibi oldu, aynı bakışma isteği, aynı hisler.

Eyvah dedi.

Yine geceler uzun olacak, yine elleri tütün kokacak.

Ve kendine verdiği ahde sadık kalacak.

Zaten korkuyordu yine terbiyesiz olmaktan.

Söylemedi yazmadı;

yıllar sonra yine başka bir ahuya söyleyemediği ve yazmadığı gibi.

Şimdi mi? Şimdi o çocuk hala buralarda.

Ama ne o Meltem var, ne o Nesrin.

Ve çocuk hala muhatabına hitaptan çekingen ve uzak.

Gaip Hayalin Mukallidi