ŞADIRVAN - Osman Atilla

Anam, babam hâlâ uykusundadır,

Nasıl özenç duymam müezzinlere?

Yıldızlar şafağın korkusundadır,

Selviden ilk ışık düşüyor yere.

Tanrı aşinadır ses ahengine,

Gölgesi değil mi şu süzülen nur?

Güvercinsiz kalsa şadırvan, yine

Ruhuma bir sükûn bağışlar durur.

Yolculuğa kuşluk vakti çıkılır,

Bu ak şadırvanda yıkanır yüzler.

Sular yükseldikçe düşer, yıkılır,

Burada geceye döner gündüzler.

Melekler kadar saf, temiz, sessiz

Tek tek geliyorlar abdest almağa.

Ağaçlar uykuda, dallar nefessiz;

Onlar da hevesli uyuklamağa.

Ak sakallı, yeşil sarıklı dedem,

Ellerimi yıllar var ki bıraktı,

Ne testim var artık, ne kuşlara yem,

Bu gece şadırvan içime aktı...