Şiiraydın

KIYIDAKİ TEKNE – Zeki Ömer Defne

Bırak beni sahil, bırak beni kum!

İnsaniyetinize sığınıyorum!

Ünlü Ressam BRAQUE’a

Kurudum da kadid oldum kumlarda,

Sefer bekleye bekleye her gün ben

Enginlerden bir rüzgâr esmez mi serin serin,

Pul pul ürperişler geçer içimden.

Bir gün atlayıveresim gelir şu kıyılardan

Işıl ışıl, yeşil yeşil sulara.

Al başını, çek git, der deli gönül

Verip kendini bir büyük rüzgâra!

Tâ yanı başında durup da böyle

Hasretini çektiğin şeylere hasret gitmek!..

Hem tut o sular için halkol, hayat ol,

Hem tut sonra o sulara hasret çek!

Biraz dalacak olsam, tâ içimden bir şeyin

Çıkıp dolaştığını duyuyorum denizde.

Ama öyle bitirmiş ki kum beni,

Ardından bir türlü gidemiyorum işte

Bazen ayak sesleri duyarım dört yanımda,

Bakarım: masmavi, levent bir umut…

Bakarım: sülün gibi bir serene sarılmış

Püfür püfür bir bulut.

Başımı, bordamı dövsün dalgalar,

Tuzlar tahtalarımı kemirsin istiyorum,

Çek beni fırtına, çek beni deniz!

Bırak beni sahil, bırak beni kum!

İnsaniyetinize sığınıyorum!

Zeki Ömer Defne

(1903, Çankırı - 1992, İstanbul)

(Aydın Türklük Dergisi Yıl: 1 Sayı: 1 – 2015 s. 27)