Hayat İki Şeyden İbarettir

İki şey ‘kalitesiz’ insanın özelliğidir: Şikâyetçilik ve dedikodu. İki şey insanı ‘nitelikli’ yapar:İradeye hâkim olmak ve uyumlu olmak. İki şey ömür boyu boşa kürek çekmemeni sağlar: Sana özgü yeteneği bulmak ve

sevdiğin işi yapmak. İki şey gelişmeyi engeller: Aşırılık ve felakete odaklanmak. İki şey çözümsüz görünen problemleri bile çözer: Bakış açını değiştirmek ve kendini karşındakinin yerine koyabilmek İki şey başarının sırrıdır: Ustalardan ustalığı öğrenmek ve kendini güncellemek. İki şey çözüm getirir: Tebessüm ve sükût.

İki şey yanlış yapmanı engeller: şahıs ve olayları akıl ve kalp süzgecinden geçirmek ve hak yememek.

İki şey geri bırakır: Kararsızlık ve cesaretsizlik. İki şey başarıyı mutlulukla beraber yakalamanın sırrıdır: Niyetin saf olması ve ruhsal farkındalık. İki şeyin değeri, kaybedilince anlaşılır: Anne ve baba. İki şey geri alınamaz: Geçen zaman ve söylenen söz. İki şey kişiyi gözden düşürür: Lâf kalabalığı ve kendini övmek, vazgeçilmez göstermek. İki şey kâşif yapar: Nitelikli çevre ve biraz çılgınlık.

İki şey milyonlarca insandan ayırır: Sorunun değil, çözümün parçası olmak ve hayata ve her şeye yeni bir bakış açısıyla yaklaşabilmek İki şey ulaşmaya değer: Sevgi ve bilgi. İki şey ‘hayatta önemli olan her şey’ içindir: Nefes alabilmek ve nefes verebilmek.