Çocuk Kitap - Fazıl Hüsnü Dağlarca

Gerçeği bulmanın sınırsız esenliği içinde,

Bu, dedi,

Öptü, başına koydu yedi kez.

Çok eskiden

Mavili yeşilli,

Çağlar içinde çağlar parlardı.

Kocaman bir ülkede, kocaman bir kitaplıkta

Mavili yeşilli

Bir kitap vardı.

Çocuk Kitap derlerdi ona,

Dururdu minicik,

Dev yapının binlerce kitabı arasında

Yitmiş gibiydi, yok olmuş gibiydi.

Dururdu minicik,

Yaşardı sonsuzluk üzre hep.

Bir gün bir hakan geldi kitaplığa

Kaf Dağları’nın arkasından sorguçlarla yüce,

En ulu kitabı bulmak için.

Aradı vezirleriyle birlikte, birer birer,

Bütün kitapların içini aradı,

En ulu kitabı bulmak için

Geçti parmaklarından yüzlerce yıllık düşünceler.

Yedi yıl yedi ayda hepsini inceledi bıkmadan yorulmadan,

Yoktu yok.

Kimi güneşi anlatıyordu, kimi toprağı,

Kimi böceği söylüyordu, kimi ağacı, kimi bilgileri uygarlıklarda,

Yoktu, yok.

Hakanın aradığı ulu anlam yoktu.

Birdenbire haykırdı hakan, elinde çocuk kitap,

Bu, dedi.

Elinde Çocuk kitap, gözlerinde yaşlar

Gerçeği bulmanın sınırsız esenliği içinde,

Bu, dedi,

Öptü, başına koydu yedi kez.

Hakan çıkınca, kitaplığın bilginleri,

Koştular yanına Çocuk kitabın,

Ak sakalları titrerken,

Işıldarken kalın camlı gözlükleri,

Koştular yanına Çocuk kitabın,

Tozlu rafından aldılar, açtılar.

Baktılar, içine sığdırmış ancak

Bir tek sözünü varlığın.

Baktılar,

Okudular yerden göğe,

Bir tek sözünü varlığın:

- Seviniz!

(Kuş Ayak:Açıl Susam Açıl)

Fazıl Hüsnü Dağlarca

(1914-2008)